X
Historia wróżb andrzejkowych sięga czasów panowania Lecha, gdy ludzie mieszkali w grodzie zwanym Gniezno. W tym czasie wierzono w istnienie skrzatów, krasnoludków i duchów. Późną jesienią, kiedy dni były coraz krótsze, a wieczory długie ludzie zbierali się i wspólnie organizowali magiczne spotkania z wróżbami. 30 listopada dzień inny niż wszystkie w przedszkolu. Dzieci z zainteresowaniem patrzą na wchodzące postacie. Pani Justyna K. przebrała się za czarownicę, a pani Grażyna C. za cygankę. Co takiego będzie się działo? Po co to przebranie? Nurtujące pytania zostały wyjaśnione. Dziś jest dzień św. Andrzeja, panie będą „wróżyły przyszłość”. Wszystko to oczywiście będzie wspólną zabawą, którą należy traktować niezbyt poważnie, ano tak z przymrużeniem oka, aby było śmiesznie i wesoło. Dzieci z trzech grup zerówek na samym początku spotkania dowiedziały się kilku ciekawostek na temat historii wróżb andrzejkowych, które sięgają dość odległych czasów, a sama wiara w przesądy i wróżby jest stara jak świat. Tego dnia zabawy były różne: przekłuwano czerwone serduszka, aby poznać imię swojego wybranka, buty dzieci wychodziły za próg, były wróżby z kubkami, talerzami i butelką. Nasi wychowankowie losowali też karty z obrazkami, przedstawiającymi różne zawody. Było to dobre ćwiczenie na rozwijanie mowy i myślenia, gdyż każdy musiał sam wypowiedzieć się na temat swojego obrazka i zawodu, który wylosował. Nie zapomnieliśmy również o laniu wosku i z uformowanych figur „przepowiadaliśmy przyszłość”. Wszystkie te tajemnicze zabawy były przeplatane tańcami przy muzyce mechanicznej. Dzieci bawiły się wesoło, wykazując zainteresowanie tradycjami i zwyczajami ludowymi. Nauczycielkom udało się stworzyć miłą atmosferę, w której rozwijały ekspresję słowną, ruchową, a także twórcze myślenie swoich wychowanków.
